Overdracht van een huis, en hond (NL)

→ English version

In Nederland is het kopen van een huis simpel. Je gaat naar de notaris, of je makelaar doet dat, en de notaris regelt verder alle papierwerk en betalingen. Het enige dat je hoeft te doen is een handtekening zetten en ervoor te zorgen dat het geld er komt en bij de notaris wordt geparkeerd. De rest doet de notaris voor je, als vertrouwde partij voor koper, verkoper en bank.

Nou, zo werkt het niet in Spanje. De notaris in Spanje zorgt alleen voor de registratie van het eigendom bij het kadaster en de "Escritura", die land en eigendomsrechten registreert. Alle andere juridische kwesties, zoals het controleren van de eigendomsrechten en de juridische status, schulden, en de uiteindelijke betaling worden gedaan door de advocaten van eigenaar en koper.

Thuis is internet bankieren tegenwoordig de norm, maar in Spanje gebruik je voor dit soort betalingen nog papieren bankcheques. We raakten ongeveer de tel kwijt van de benodigde cheques. Eentje om de verkoper te betalen, eentje om de hypotheek van de vorige eigenaar af te betalen, eentje voor overdrachtsbelasting aan de staat, eentje voor de gemeente, eentje voor de makelaar, eentje voor de eigenaar van een extra stuk land, eentje voor de overdrachtsbelasting op dat land, eentje voor de notaris, eentje voor de advocaat, en dan vergeet ik er vast nog wel een paar. Tot nu toe zijn er geen klachten, ik neem dus aan dat er niks weg is.

Als je een huis met inboedel koopt is het vrij gebruikelijk dat je voor de overdracht even gaat kijken of het huis er nog staat, en of de inboedel er nog is. Nou... dat gaf wel wat problemen. (huh?) Het was "moeilijk", er was een verjaardag te vieren, en een laatste familieontbijt, en.. en.. en. Wij wilden gewoon graag zien of alles een beetje in orde was, en weten waar de stoppenkast zit, en hoe het water moet worden afgesloten, en wat tips. Maar nee, dat kon echt niet. Ons werd verteld dat er een lange lijst notities was gemaakt, en dat het dus niet kon. Gelukkig hebben wij óók een advocaat, die dan de advocaat van de verkoper contacteert, en voor jou op de advocaat van de verkoper moppert, en zo konden we één uur voor de overdracht toch nog komen kijken.

Ohja, en de hond, met puppies, achter het huis. (Is zij al vermeld...? nou?)

De overdracht zelf is een hoop heen en weer geschuif met papier, cheques en sleutels. Je tekent de akte, die uiteraard in het Spaans is, en door de notaris wordt voorgelezen, in het Spaans. Dan krijg je de sleutels, en ben je de eigenaar.

Thuis werden we verwelkomd door een kwispelende staart. Hm. Eerst maar boodschappen doen. Hondenvoer. En mensenvoer.

O, en waar zou toch die lijst met notities zijn? Waarschijnlijk op dezelfde plek als het fraaie vliegengordijn van metalen kettinkjes, en de pomp en filter van het zwembad.