Zoomba deel 1 (NL)

→ English version

In een hol in de grond woonde een Zoomba...

Ehm.

En zes kleine hondjes.

En een heleboel luizen.

Hum.

Het hol is achter een huis dat gekocht is door hele aardige mensen uit Nederland. Op de dag van de overdracht (een verhaal op zich, met drie advocaten, een notaris, ongeveer 15 bankcheques, en gedeprimeerde vorige eigenaren), werd opgemerkt: o, er is nog een hond met puppies. Maar, daarvoor is al een organisatie gebeld die ze zal opvangen zodra ze uit het hol komen.

Ja, ja.

Er wordt niet altijd gehouden van alleenstaande moeders. Van deze werd niet genoeg gehouden, zeker niet qua eten. Het beest was graatmager. Gek genoeg waren de pups allemaal dik en rond.

Al werd van deze hond niet erg gehouden, ze hield wel erg van ons. Geen moment werd overgeslagen om bij ons in de buurt te zijn. Wat een beetje zorgelijk was, want achter het huis was een nestje puppies... Wij dachten meteen: HONGER! Dus, op naar de supermercado. Er moest wijn gekocht, en een grote zak hondenvoer. Dat werd hogelijk gewaardeerd met een diepe WROFF! Wel bijzonder dat zo'n slanke hond zo'n diepe WROEF kan.

Vervolgens werd er lief geslapen op de keukenvloer.

Moet jij niet naar je kindertjes...? Blijkbaar niet..

We maakten ons wel zorgen: een moederhond die nauwelijks omkijkt naar d'r nest. Misschien dat het voordeliger is in de buurt van eten verstrekkende mensen te blijven dan op je kinderen te letten? We voerden haar elk uur een handje, om 'r niet te laten knappen... WROFF!

Bedtijd. Maar wat te doen met de hond? We namen haar mee naar het hol, waarin ze uit zichzelf verdween. Er klonk gepiep en kleine blafjes, dus dat leek wel goed te gaan. (De pups hadden we nog niet gezien, het hol is daarvoor te diep en donker.)