Hond stond aan de deur, met een ontbijtverwachting. Maar, in tegenstelling tot de eerdere dagen was ze na het ontbijt meteen weer verdwenen. Oh, daar is ze weer. Hé, vuurwerk? Jagen? Klinkt toch meer als onweer. En weg is ze weer. En terug, wel een beetje zenuwachtig. Ah: PUPPIES! Zijn die nu uit het hol...? En jawel hoor, alle zes, al een paar meter van huis. Tijd om ze naar binnen te halen.
Maar waar laten we ze? In een doos? We haalden een la uit een kast om ze allemaal in één keer mee te nemen. Het zijn levendige beestjes, ze blijven niet zitten in een la of in een doos. De workshop? Die is wel warm en stoffig, en niet erg geschikt voor hondjes. Beter gewoon in huis, dan wennen ze ook een beetje aan mensen, of minstens aan ons.
De gevonden oplossing is te zien in het plaatje boven. De kamer naast de keuken leek ideaal. Een stenen vloer (pies!) en een matras met een oude bedovertrek. En een plank die precies zo hoog is dat de puppies binnen blijven en ma er nog in kan. Aangezien dit klimmende hondjes zijn nog een extra bedovertrek voor het geval er eentje overheen weet te klimmen.
Hadden we het al over pies gehad? Er wordt flink wat afgepiest. Eet, pies, slaap, pies, of slapen en piesen tegelijk. Knap hoor. En af en toe zelfs al een lief klein drolletje. Maar, we hebben een dweil.
Arm beest, zie je hoe mager ze is? Je kan de ribben tellen.
Puppies zogen is niet direct een zachtzinnig gebeuren. Ze beginnen al tandjes te krijgen, en ze happen simpelweg in een speen, en blijven zo hangen. Ma was duidelijk niet geheel blij met de situatie, en maakte een eind aan het geslurp en gesmak zodra ze het idee had dat het wel mooi geweest was. En dat duurde niet erg lang.
Aan de andere kant, de pups zien er mooi en dik en gelukkig uit.
Hoog tijd deze familie onder dak te krijgen.
No comments:
Post a Comment