We moeten wel zorgen dat het huis beter wordt geventileerd als we weg zijn. De kelder staat nu in open verbinding met de keuken, zodat vochtige lucht ook het huis in komt. Niet goed. Maar we willen wel alle elektra afgeschakeld hebben als we weg zijn, dus de bestaande ventilator is niet bruikbaar. Misschien volgende keer een ventilator en klein zonnepaneel installeren?
Auto inpakken, huis afsluiten, elektra en water afsluiten, en op weg. Het hotel is aan één kant van de snelweg, we moeten er dus eerst 10 km voorbij en dan terug. Mooie kamer, enorm bed. Geen verkeerslawaai. Mooi.
Eten. Maar, Zoomba vindt het geweldig op het bed te liggen, wat je zelfs in hond-vriendelijke hotels maar beter niet kan doen. We sluiten 'r op in de bench, als test voor morgen, en gaan de kamer uit, en blijven achter de deur luisteren wat er gebeurt. En ja hoor, een blaf en gejank. Hm. Even naar binnen dan maar, om te laten zien dat we er echt nog wel zijn, maar haar verder negerend. Weer naar buiten. Wéér "WoOeo!". Verdorie. Nog een keer even binnenstappen en weer weg. "WoOeoOe!" Maar nu besluiten we het even een paar minuten aan te kijken, of desnoods maar apart te gaan eten. Maar, het houdt op.
Erg ontspannen eten is het niet, met opgesloten hond. Het restaurant is een grote zelfbediening. Op zo'n plek beter maar geen lamskarbonaadjes bestellen, maar friet en hamburgers en zo. Wij waren eigenwijs, en namen ze toch, met een klein flesje rosé. De frieten waren goed, de rest niet. De koffie en chocoladetaart weer wel.
In Frankrijk krijg je vaak de meest gore bittere koffie, maar in Spanje hebben we nooit slechte koffie gehad. Elke "café solo" was prima, en ook hier.
We lieten Zoomba uit haar gevangenis, legden ons oude laken op het bed en hadden een opgerolde warme hond tussen onze voeten (zie plaatje boven). Voor deze ene keer, dan...
"We zijn nog wat vergeten."
"hm?"
"We zijn vergeten de gasfles beneden af te sluiten."
"HM!"
De fles staat buiten, maar dit is evengoed geen prettig idee. W&V maar vragen 'm te sluiten, en ze vertellen waar het sleuteltje van de kast ligt.
Ontbijt is ook afhalen. Croissant, cake, en iets appelflappigs. Zoet? "Mijn tandarts is rijk."
Op naar het vliegveld. Checkin. Sticker voor op de bench. Vervolgens lever je je hond af bij een speciaal kantoortje voor huisdieren, waar ze de bench scannen op verborgen "handelswaar", zoals de medereiziger met dezelfde bench vertelde. Hij had een wèl rustige hond, waar Zoomba niet erg van was gecharmeerd. (WOEF WOEF! Grr! etc.) Het is het handigst als je met z'n twee bent, eentje blijft dan achter met de bagage, terwijl de ander de hond incheckt. Je moet namelijk zelf ook door security checks. Dan sluit je je Zoomba op, en ga je shoppen. Nou ja, eigenlijk is daar geen tijd voor, want je levert je hond zo kort mogelijk voor boarden in, zodat ze zo min mogelijk tijd in vreemde handen is.
De rustige hond bleek een rustige hond door een half pilletje. Maar, de maatschappij raadt het af, want een hond lijkt dan wel rustig, maar is het niet. En het kan zijn dat ze hun temperatuur niet goed meer kunnen regelen.
O, en eenmaal zelf in het vliegtuig moet je bij de purser checken of ze inderdaad aan boord is. Ze was er, en Zoomba ook.
Rotterdam. Het vliegtuig verlaat je nog ouderwets met een trap, waarna een bus je de resterende 100 meter naar de aankomsthal rijdt. Daar moet je achter een glazen deur wachten, het vliegtuig in de gaten houden, en de bagage uitgeladen zien worden. Ah, daar gaat ze! En daar is ze. Ze wil best uit de bench, maar daar wachten we nog even mee tot we buiten zijn. Dat reepje gras zal het eerste echte groene gras zijn dat ze ooit gezien heeft.
Nog een uurtje rijden naar huis, terwijl Zoomba dringend op schoot moest zitten om goed naar buiten te kunnen kijken.
Thuis aangekomen werd er rondgesnuffeld, terwijl we haar introduceerden tot ligkussen en hondenmand. Even in de tuin? Waarom niet. Deur open, Zoomba naar buiten, en hup, weg over het hekje, achter de kat van de buren aan, die weer eens in onze tuin rondhing. "Woef! Woef!" (Zoomba) "Gil! Gil!" (buurvrouw).
Dit was ongemakkelijk gedrag, behalve het verjagen van de kat, aangezien deze hond geen idee heeft van verkeer, straten, autos, en dit dus levensgevaarlijk is. We vonden haar al snel terug op de stoep. Niet meer vrij de tuin in, dus. Kutkat.
No comments:
Post a Comment