Coup de coeur #11: Canarico

→ English version

(Een serie "En Pierre, wat hebben zij niet?" berichten)

Hier nog een Spaanse watermolen, alweer gerestaureerd door een Engelsman. Deze is erg fraai gedaan, als je daar van houdt natuurlijk.

200 jaar oud, in bedrijf tot de helft van de 20e eeuw, daarna 50 jaar verlaten, en toen gerestaureerd tot een fraai woonhuis.

Het ligt aan het eind (of het begin) van een rambla, vlakbij een waterbron. Die bron is een aquifer die wordt afgetapt een 300 meter achter het huis. Het water wordt opgevangen in een groot reservoir, vlak achter de molen. Het trapezium-vormige aquaduct leidt het water dan naar de molen, waar het een meter of tien naar beneden valt.

Dit huis heeft drink/leidingwater , maar het ligt op de grens van het elektriciteitsnet. De eigenaar besloot dat het beter was zonnepanelen en grote accu's te gebruiken, aangezien aansluiten op het net nogal kostbaar is. Als ingenieur vind ik dat een prima idee.

Ook dit huis heeft voor ons wat maren. Allereerst moet je er allebei gek op zijn, als je met z'n twee bent. Eén van ons was minder gecharmeerd van deze plek dan de ander. Grmbl. Het maakt het lastig verder te gaan.

Twee: we hadden gehoopt dat het water dat door de molen loopt ook beschikbaar zou zijn voor de eigenaar van het huis. Niet om de molen mee te laten draaien, maar voor irrigatie van planten en een paar bomen. Of misschien alleen om het reservoir mee te vullen, en het te gebruiken als zwembad. Helaas. Het water loopt nog steeds door de molen, al is het meer een dun piezeltje dan een flinke straal water op het moment dat we er waren (januari), maar helaas, de eigenaar van de molen heeft geen rechten op het water. Het water is eigendom van de gemeenschap. Dat geldt ook voor het reservoir. Het reservoir is verder niet onderhouden, het staat alleen vol riet. Ik had het graag opgeknapt, maar dat vergt afstemming met de mensen in de buurt. En als je er als rare buitenlander neerstrijkt kost het wel even tijd voor ze je vertrouwen, en er zeker van zijn dat je (hun) water niet verspilt. Lastig om op die basis een huis te kopen, als water één van je wensen is.

De situatie met het lichtnet is prima voor dagelijks gebruik. De accu's zijn voldoende om computers, koelkast, licht en radio en tv te gebruiken zoals je gewend bent. Het wordt wat ingewikkelder voor hoog-vermogen apparaten als ovens, wasmachines en boilers. Je kan geen water elektrisch verwarmen in een wasmachine. Maar, er bestaan "hot-fill" wasmachines, en warm water kan je maken met een zonneboiler.

Ook kan je het aantal zonnepanelen vergroten, en meer accu's plaatsen, al heeft dat een grotere converter nodig dan er nu is.

Er is geen garage. Die zou los gebouwd moeten worden. 

We waren van plan toch nog een keer te gaan kijken, maar een bedorven gamba stak daar een stokje voor, en we waren al aan het kijken naar het huis dat we nu hebben, en daarvan óók erg gecharmeerd, en allebei.

Het huis is nog te koop, hier. Ga er kijken, het is een prachtige plek en huis. Geen idee waarom ze zo de nadruk leggen op "B&B", het is gewoon een fraai woonhuis. En nog in Cabo de Gata ook, een natuurpark.

→ Nederlandse versie
(A series of "Pierre, what do they not have" posts)

Here is another Spanish mill that was restored by an English owner. Only mad dogs and Englishman stay on the beach in the full sun, and the same is true for restoring old buildings. This one is done very nicely and sympathetic.

200-year-old, in production till around half 20th century, then abandoned 50 years, then restored as a (beautiful) house.

It is located at the end of a rambla, near it's water source. The source is an aquifer that is tapped about 300 meters from the house, and collected in an olympic size swimming pool, right behind the house. The trapezium shaped aqueduct then channels the water to the mill, where it drops down some 10 meters.

This house does have tap drinking water, but it is right on the edge of the electric power grid. The owners decided that they would use solar panels and batteries instead of connecting up to the grid. I'm an engineer, I like that.

As for the buts: a few things. First of all, you both need to fall in like with a place if you're two people. One of us was not as charmed as the other. That makes it difficult to proceed.

Two: we had hoped the water source that ran the mill in the past would be available to the owner of the mill as well. Not to run the mill as a mill, but for irrigation of the garden, trees, etc. Perhaps to just fill the reservoir and use it as that olympic size swimming pool. Alas. The water still runs through the mill, although it's more a trickle than a stream at the time we visited (January), but the owner of the mill has no rights to the water at all. It's owned by the community. As is the big reservoir. The reservoir is not really maintained, it's just full of reeds. I would have loved to take care of it, but that requires careful communication with the people there. And if you get there as a foreigner it will take a while till they trust you, and know that you will not waste (their) water.

The power situation is okay for daily life. The batteries will allow you to run computers, refrigerator, lights, television etc as you are used to. The only things you need to compromise on are high power devices like boilers, electric ovens, washing machines and the like. You cannot run a big 3kW oven on a battery system, or heat water electrically in a washing machine. You will need a hot-fill washing machine, and use a solar boiler for hot water.

Perhaps the number of solar panels can be increased, and the number of batteries, although that requires a new converter too, here.

No garage. Can be built, but an existing one would have been nice.

We planned to get back here for a second viewing, but an "off" prawn prevented that, and we were already leaning towards the house we now have.

The mill is still for sale, here. Do pick it up, it is a beautiful place. I don't know why they stress the "B&B", it's simply a great house for a family. And located in the Cabo de Gata nature reserve.