Boxed!

How about this.

No, still won't show the other wall.

Or the floor.

Boeken... (NL)

→ English version

Als je je huis wilt verkopen moeten er foto's gemaakt worden van het interieur. Voor foto's van het interieur moet je ruimte hebben. Of eigenlijk: het idee van ruimte. De inhoud van het kleine boekenrek zit nu in boekendozen, die opgestapeld zijn aan de andere kant van de kamer, die niet op de foto komt.



Echt niet.















Nee.























Ga weg.

Boxing days (EN)

→ Nederlandse versie

Selling a house requires photos of the interior. Photos of the interior require space. Or, better said: the illusion of space. We managed to transfer the contents of the smaller bookcase into book boxes. Those book boxes are stacked on the other side of the room, which will not be photographed.




Really not.












No.



























Go away.

Zoomba part 8: At last! (EN)

→ Nederlandse versie

We always frowned a bit upon people flying with their dog. And here we were ourselves, dragging a big bench with us.

We chose Rotterdam Airport, as it is a very small airport, and you can collect your pet at the door where you are unloaded yourself. And you can take your dog to the gate yourself, where it is put on a cart, and driven the last 100 meters across the tarmac to the plane. No transit through nasty luggage processing there.

The empty bench was filled with an eiderdown, shoes and some other things we thought we needed in Spain. Like sweaters, and some jumpers.

It was a bit of a gamble if the bench would fit the rented car. It did, when folded up. Which meant that we'd have to have the dog on the back seats while driving.

Alicante. As hotel Areca did not allow dogs, this probably was our last stopover here. A pity, because that means we have to pick a hotel about 10 km from Torrellano, so we will miss out on dinner at Nuestra Barra! But tonight we're still lucky.

Tomorrow, at 13:00: ZOOMBA! We need to be there in time, so she does not have to sit in her cage waiting for us, after being transported from the kennels in Pechina. We thought.

It's about an hour driving from the house to SOSAdopta in Viator, and it's about two hours from Alicante to our house, so we need to leave in time, if we want to do shopping beforehand.

We were at the house at 11:30, with our car full of shopping. We should have brought shopping bags.

It had been raining heavily, we could see the traces of running water all over. And it was damp inside. Nothing a few open windows don't cure. But: no electricity. The circuit breaker (RCD) refused to stay up. That means: no fridge, meaning: no ice cubes or cool wine. And an urgency in finishing off the sausages we bought.

But first we have a dog to collect, and it's 12:00, we need to GO! Hurry up! And why did we bring jumpers and long pants? And why don't we have any shorts left, here? It's bloody hot! Forgot your mobile? Too bad. Grr!

Arrived in Viator 13:15. "Hola! Is Corrinne here?", "not yet", "we're here for Zoomba!", which made faces brighten. "Ah, Zoomba! She's here!", pointing at our dog, who was in a nice dog basket in the pet shop.

Not in a cage.

She had not been at the kennels at all. She had stayed at the vet/pet shop and was loved a lot by all the staff, taken for walks a few times a day, and well fed.

So we have been worried for two months while our dog had been feasting and was loved. It's so fair!

We were told it was about time she left, too, as she was becoming a bit bored, bullying other dogs around, and wrecking the cage she was in at night. We were all too happy to oblige. She looks happy! And she looks well!

The goodbye was heart warming. Cuddles were exchanged, a lot of snacks supplied, and photos taken, it was obvious she was loved a lot. And we had the chance to shake hands with Corinne after all. That was good. And the puppies all have new homes. These people are saints! We won't forget that, and we'll be donators and help them.

Papers and chip were all in order, although Zoomba suddenly was four years old, instead of two. Oh well, who cares. She's a lady. And she's back home.

Zoomba deel 8: Eindelijk! (NL)

→ English version

We vonden het altijd een beetje raar als mensen hun honden meenemen in vliegtuigen. En nu waren we hier zelf, slepend met een grote hondenbench.

We kozen speciaal Rotterdam Airport omdat het een klein vliegveldje is, en je je hond bij de deur naar de tarmac afgeleverd krijgt. En, je kan je hond zelf meenemen naar de gate, waar ie op het laatste moment op een karretje wordt gezet en naar het vliegtuig gereden wordt. Alles in het zicht, en geen lange tocht door bagage-afhandelruimtes.

De lege bench was gevuld met een dekbed, schoenen en andere dingen die we in Spanje wilden hebben. Zoals wat sweaters en truien.

Het was een beetje een gok of de bench wel in de huurauto zou passen. Maar dat deed ie, mits uit elkaar. De hond moest dan dus op de achterbank.

Alicante. In Hotel Areca mag je geen hond, dus dit werd onze laatste stopover hier. Jammer, want nu moeten we in het vervolg een hotel 10 km vanaf Torrellano, zodat we niet meer 's avonds kunnen gaan smikkelen bij Nuestra Barra! Maar vanavond kan het nog een keer.

Morgen, om 13:00: ZOOMBA! We moeten er een beetje op tijd zijn, zodat ze niet in haar kooi op ons hoeft te wachten, na haar transport daar vanuit Pechina. Dachten we.

Het is een uur rijden vanaf het huis naar SOSAdopta in Viator, en het is ongeveer twee uur rijden van Alicante naar het huis, dus we moeten op tijd weg, als we eerst nog boodschappen willen doen. Je kan niet je hond halen en dan meteen weer weg..

We waren om half twaalf bij het huis, met onze wagen volgeladen. Waarom hebben we geen boodschappentassen?

Het heeft hard geregend de laatste dagen, we konden zien waar het water gelopen heeft. En binnen was het vochtig. Gauw ramen open en luchten. Maar: geen elektriciteit! De aardlekschakelaar vertrouwde de boel niet. Dat betekent: geen koelkast, en: geen ijsblokjes of koele wijn. En dat de worstjes snel op moesten.

Maar eerst hebben we een hond op te halen, en het is al twaalf uur! We moeten GAAN! Schiet dan toch op! Mobiele telefoon vergeten? JAMMER. En waarom hebben we alleen maar lange broeken en truien hier, en geen shorts? Het is warm! Grrr!

Om 13:15 waren we in Viator. "Hola! Is Corrinne here?", "not yet", "we're here for Zoomba!", waarna de gezichten opklaarden. "Ah, Zoomba! She's here!", wijzend op onze hond, in een mooie hondenmand in de dierenwinkel.

Niet in een kooi.

Ze is helemaal niet in de kennel geweest. Ze verbleef in de winkel/dierenarts en werd door iedereen die er werkte geknuffeld, meegenomen voor wandelingen, en kreeg goed te eten.

Wij hebben ons dus twee maanden zorgen gemaakt terwijl onze hond feestte, verwend werd en door iedereen geliefd was. Het is zo eerlijk!

Ze vonden het ook wel tijd dat ze naar "huis" ging, ze verveelde zich toch wel een beetje, begon de baas te spelen over andere honden, en vrat de kooi op waar ze 's nachts in sliep. Dat is waarom we er waren. Ze ziet er goed uit en is blij!

Het afscheid was roerend. Ze werd nog stevig geknuffeld, van snackjes voorzien, er werden fotos gemaakt, en het was duidelijk dat ze geliefd was, en vice versa. En we konden ook Corinne nog een handje geven, die was ondertussen gearriveerd. Dat was fijn. En de puppies hebben allemaal een nieuw thuis gevonden. Deze mensen zijn engelen. We zullen ze niet vergeten, en zullen in het vervolg donateurs zijn.

Papieren en chip en vaccinaties zijn in orde, al was Zoomba nu opeens vier jaar oud, en niet twee. Ach, het maakt niet uit, ze is een dame. En terug thuis.

Zoomba deel 7: wachten... (NL)

→ English version

Hoe lang ze in de kennel moest blijven was nog niet duidelijk. Het lag eraan, tot wanneer de pups bij haar moesten blijven, wanneer ze kon worden gesteriliseerd, vaccinaties, en of/wanneer ze mee kon met een transport naar Nederland. Er stond een transport gepland naar Duitsland, eind september. Dat was over een week of zes!

Zulke transporten kosten een dag of twee, en wij zouden haar liever zelf komen ophalen. Liever twee uur vliegen dan twee dagen rijden..

Maar, belangrijke dingen eerst. Het bleek nog niet eenvoudig op de hoogte te blijven van haar wel en wee, en dat van de pups. Ook wel weer begrijpelijk, dit soort organisaties drijven op vrijwilligers, en die hebben wel wat anders te doen aan hun hoofd dan mensen informeren die 2000 km verderop wonen. Aan de andere kant, wij moeten wat zaken plannen, vrij krijgen, vliegtickets regelen, en zo.

Volgens onze lerares Spaans kon je mensen in Spanje beter even opbellen, en niet e-mailen, want dat is maar onpersoonlijk, en erg officieel. Warmbloedige Spanjaarden praten liever. Hm.

Ondertussen was het voor ons geen pretje ons zorgen te maken over die arme hond, opgesloten in een kennel met zes puppies. Zou ze ze kunnen ontwijken als ze geen zin in ze had? Gaat het wel goed met 'r, opgesloten tussen 200 andere honden.. Wanneer is de operatie, en gaat dat wel goed? Verveelt ze zich niet? Verandert deze logeerpartij haar karakter? Kent ze ons straks nog wel?

We hebben nog geprobeerd haar anders nu al hierheen te kunnen halen, en dan de operatie hier te doen, maar dat was allemaal te ingewikkeld blijkbaar: geen antwoord.

Toen hoorden we dat Zoomba een beetje griep had, en dat de operatie moest wachten tot ze weer beter was. Griep? Griep?! Kunnen honden ook griep krijgen? Jawel... en het is een nare ziekte, ook nog. En zeldzaam. Zouden ze soms "kennelhoest" bedoelen? Ook niet leuk.. Verdorie, we hadden 'r daartegen kunnen laten vaccineren..

Al met al waren we bezorgder over de hond dan over het huis en de verhuizing.

Maar, dagen vrij regelen is al niet eenvoudig als je een strak schema hebt, zoals mensen in het onderwijs dat hebben. Toch maar wat aandringen, en dat we echt vantevoren moeten weten hoe en wat. Ze zit er al sinds 21 augustus, en nu is het al bijna eind september.. Onze volgende mogelijkheid is 28 oktober voor een week. Anders wordt het niet meer dan een lang weekend. En het transport per auto naar Duitsland zit al vol.

Eindelijk, de eerste week van oktober: goed nieuws! Ze is beter, en heeft haar operatie gehad, en alles is goed. Ook met de pups. (Hebben die nou een nieuw thuis? Geen antwoord.) En ja, we kunnen haar komen ophalen. Wanneer schikte het?

Arm dier, hadden we dit vantevoren geweten dan hadden we al er kunnen zijn, nu. Nu moet ze nog twee weken wachten, vooropgesteld dat er vliegtickets zijn, en plaats aan boord voor een hond.

Maar: JA! Dat is gelukt.

Transferring a house, and dog (EN)

→ Nederlandse versie

In The Netherlands buying a house is simple. You or the estate agent go to a notary and (s)he takes care of organising the transfer of ownership. He's also the appointed legal party for collecting the funds, and transferring those at the time of the transfer of ownership, trusted by buyer, seller, and the banks.

Well, it does not work that way in Spain. The notary in Spain only takes care of registering a property with the Catastro and Escritura (land and property registry). All other legal stuff, like checking the ownership and legal status of a property, and handling the funds is done by the solicitors of both buyer and seller.

Where back home electronic money transfers (internet banking) are the norm, in Spain you use good old paper bank cheques. In this case we nearly lost count of the number of cheques needed. One to pay the seller, one to pay off the previous owner's mortgage to the bank, one for the transfer tax to the government, one to pay duties to the city, one for the estate agent, one for the seller of the extra block of land, one to pay the transfer tax on that block, one for the notary, one for our solicitor, and I'm sure I'm forgetting one or two now. So far no one has complained, so I think no cheques were lost.

Also, when buying a house, with an inventory, it's quite normal to go and see the house and inventory before the transfer at the notary. Well... that was met with objections. (eh..?) It was emotional, there was a birthday to celebrate, and a family breakfast, and.. and.. and. We just wanted to be sure everything was reasonably in order, and also we'd like to know where the main electrics switches are, how to close off the water, and some general hints and tips on the house. But no. We were told they had prepared a long list of notes for us, and that it was not possible. Luckily we have a solicitor too, and she then contacts the solicitor of the owner, and have an argument for you, and so we could see the house an hour before notary, after all.

Oh yes, and the dog with six puppies, behind the house, in the drain. (Was she mentioned already..? Hm?)

The actual transfer is a lot of shuffling paper and handing out cheques. You sign the "deed", which is in Spanish, which is then read aloud to you by the notary, in Spanish, you get the keys, and are then the proud owner of a house.

Where we were greeted with much tail wagging. Hm. Well, off to the supermarket, to do some shopping. Dog food. And some things for humans too.

And where would the list of prepared notes be? Would it be where the swimming pool pump, filter, and that nice fly curtain made of metal chains have gone? Probably.

Overdracht van een huis, en hond (NL)

→ English version

In Nederland is het kopen van een huis simpel. Je gaat naar de notaris, of je makelaar doet dat, en de notaris regelt verder alle papierwerk en betalingen. Het enige dat je hoeft te doen is een handtekening zetten en ervoor te zorgen dat het geld er komt en bij de notaris wordt geparkeerd. De rest doet de notaris voor je, als vertrouwde partij voor koper, verkoper en bank.

Nou, zo werkt het niet in Spanje. De notaris in Spanje zorgt alleen voor de registratie van het eigendom bij het kadaster en de "Escritura", die land en eigendomsrechten registreert. Alle andere juridische kwesties, zoals het controleren van de eigendomsrechten en de juridische status, schulden, en de uiteindelijke betaling worden gedaan door de advocaten van eigenaar en koper.

Thuis is internet bankieren tegenwoordig de norm, maar in Spanje gebruik je voor dit soort betalingen nog papieren bankcheques. We raakten ongeveer de tel kwijt van de benodigde cheques. Eentje om de verkoper te betalen, eentje om de hypotheek van de vorige eigenaar af te betalen, eentje voor overdrachtsbelasting aan de staat, eentje voor de gemeente, eentje voor de makelaar, eentje voor de eigenaar van een extra stuk land, eentje voor de overdrachtsbelasting op dat land, eentje voor de notaris, eentje voor de advocaat, en dan vergeet ik er vast nog wel een paar. Tot nu toe zijn er geen klachten, ik neem dus aan dat er niks weg is.

Als je een huis met inboedel koopt is het vrij gebruikelijk dat je voor de overdracht even gaat kijken of het huis er nog staat, en of de inboedel er nog is. Nou... dat gaf wel wat problemen. (huh?) Het was "moeilijk", er was een verjaardag te vieren, en een laatste familieontbijt, en.. en.. en. Wij wilden gewoon graag zien of alles een beetje in orde was, en weten waar de stoppenkast zit, en hoe het water moet worden afgesloten, en wat tips. Maar nee, dat kon echt niet. Ons werd verteld dat er een lange lijst notities was gemaakt, en dat het dus niet kon. Gelukkig hebben wij óók een advocaat, die dan de advocaat van de verkoper contacteert, en voor jou op de advocaat van de verkoper moppert, en zo konden we één uur voor de overdracht toch nog komen kijken.

Ohja, en de hond, met puppies, achter het huis. (Is zij al vermeld...? nou?)

De overdracht zelf is een hoop heen en weer geschuif met papier, cheques en sleutels. Je tekent de akte, die uiteraard in het Spaans is, en door de notaris wordt voorgelezen, in het Spaans. Dan krijg je de sleutels, en ben je de eigenaar.

Thuis werden we verwelkomd door een kwispelende staart. Hm. Eerst maar boodschappen doen. Hondenvoer. En mensenvoer.

O, en waar zou toch die lijst met notities zijn? Waarschijnlijk op dezelfde plek als het fraaie vliegengordijn van metalen kettinkjes, en de pomp en filter van het zwembad.

Zoomba part 7: the long wait (EN)

→ Nederlandse versie

How long she would have to stay at the kennel was not yet clear. It depended on when the pups could leave her, on her sterilisation, vaccinations, and when/whether she could be transported to The Netherlands. A transport by truck to Germany was planned eind of September, which would be just six weeks away!

However, such transports take two days, and we'd prefer to just come and fetch her ourselves. Better fly two hours than driving two days.. But first things first. It turned out to be not easy to keep track of her wellbeing, and that of the pups. Understandable, too, these organisations are run by volunteers, and they have other things to do than keeping people informed that are 2000 km away. On the other hand, we need to do some planning to have free time off, buy tickets, and arrange things.

According to our teacher Spanish you best call people on the phone, and not write e-mails, as those are regarded as "impersonal" and "too official" by warm-blooded Spanish people, who prefer to just talk. Hm.

Meanwhile for us it was not great to think about a lonely dog locked up in a kennel with six puppies. Can she escape them when she does not feel like having them around? Is she allright at all, there, among 200 other dogs? When will she have her operation, and is that going well? Isn't she totally bored? Won't the stay there change her? Will she recognise us?

We got news that Zoomba had a "little flu" and that her operation was postponed till she was better, which would take " a few weeks". Flu? Flu?! Can dogs have flu, too? Yes they can, and it's a nasty disease. Rare, too. Would they mean "kennel cough"? Which is not nice, either. Damn, we could have had her vaccinated against THAT...

We tried to arrange that she could come with us anyway, and she could have her operation HERE, but no reply.

All in all we worried more about the dog than about the house and moving there.

But, organising time off is not easy if you have a job that has a tight schedule, as teachers have. Better press a bit, and that we really need time to organise... She was there since August 21st, September was nearly at its end. Our next window of opportunity was end of October when we could have a whole week, else it would just be a long weekend... And the transport to Germany, end of September, was full already.

End of the first week of October, finally some good news! She had had her operation, and everything was fine. With the pups too. (Do they have new home? No answer.) And yes, we can come and collect her! When would be convenient?

Poor thing. Had we known in advance then we would have been there, then. Now we had to wait two more weeks till October 28th, if tickets were still available. And space for one dogs on board the flight.

But: YES!

Zoomba deel 6 (NL) tot ziens! Voor een tijdje.

→ English version

Vrijdag 21 augustus 2015. Zoomba had een behoorlijk goede week, met elk uur kippenvleugeltjes, rijst en droge brokjes. Maar vandaag moet ze met haar kindertjes naar SOSAdopta in Almeria.

We vonden een grote boodschappentas en een stuk hardboard, dat we in een oude handdoek wikkelden om de bodem te verstevigen. Groot genoeg voor zes hondjes. Een huurauto kan je beter schoon houden, dus de achterbank werd bedekt met een oud laken. Hoe zouden deze honden autorijden vinden?

Nou, best leuk, dus. Het voorbijzoevende landschap werd met interesse bekeken, terwijl de kindertjes achter de achterbank een tukje deden in hun tas. Gaat goed, tot zover.

Het adres was makkelijk te vinden. De Adopta organisatie heeft een kantoor bij een dierenarts annex dierenwinkel, en dat is waar ze de intake van honden doen. We hadden de fraaie wachtkamer voor onszelf, tot de dierenarts zou komen. Hij legde uit wat ze gingen doen. Chip, vaccinatie, paspoort, sterilisatie... We hadden gehoopt dat een operatie haar bespaard zou blijven, maar het is de wet in Spanje dat honden in opvang gesteriliseerd moeten worden. Niks aan te doen. Hij legde nog uit dat het echt beter voor haar was, het voorkomt tumoren en andere nare ziekten. Zucht.

Papieren geregeld voor paspoort, etc. De naam "Zoomba" werd gewaardeerd, met brede lach. Mooi.

En daar gingen de pups, in hun tas. Bovenstaand plaatje is het laatste dat we van ze zagen. Zoomba zelf moest naar een wachtkamertje, waar ze veilig was tot de dierenarts haar kon onderzoeken. Dat was een vervelend moment zowel voor Zoomba als voor ons. Ze moest in een grote kooi, en het was duidelijk dat ze daar niks voor voelde, en stribbelde lelijk tegen. Eenmaal binnen bleef ze rechtop staan, duidelijk ongelukkig, en héél verwijtend kijkend, en terecht.

We moesten weg. Volwassen mannen kunnen best snotteren. Echt.

Zoomba part 6 (EN): goodbye! At least for a while.

→ Nederlandse versie

Friday August 21st. Zoomba had a pretty good week, being fed every hour with boiled chicken-wings, rice and a handful of dry dog food. But today we take her and her kids to SOSAdopta in Almeria.

We found a huge shopping bag and a piece of hardboard that we wrapped in a towel to go at the bottom of the bag. Big enough for a puppy pile. As this is a hired car we better take care to not get it dirty. An old bed sheet was wrapped over the back seats. How would these dogs react to an hour by car?

Well, pretty good, actually. The landscape whizzing by was quite interesting, and was keenly observed, while her kids were fast asleep in the bag. So far so good.

The address was easily found. The Adopta organisation had an office at a vet annex petshop, and that is where they take dogs in. We had the nice waiting room to ourselves till the vet arrived. He explained what they'd do, chip, vaccination, passport, sterilization... We had hoped that she could be spared an operation, but it's the law in Spain that dogs taken into care are neutered. Could not be helped. He explained that it's better for her, as it will protect her against tumours and other nasty diseases later in life. And that it really is better for her. Sigh.

Registered her for her passport, etc. The name "Zoomba" was met with big smiles. Good!

Well, off the pups went, in their bag. Above picture is the last we saw of them. Zoomba herself was taken to a waiting room, so she would be safe before examination by the vet. That was a tough moment both for her and for us. She had to get into a big cage, and it was obvious she did not like the look of that, and struggled. Once inside she was standing up, looking quite unhappy and betrayed.. We felt very sorry.

We had to leave. And grown men can cry, I can tell you.

Zoomba part 5 (EN): "Zoomba"

→ Nederlandse versie

Now we needed a name. Of course two syllabes, for easy yelling. And, something Spanish.

Shall we call her Banjer too, i.e. Ban-ger, as the Spanish would say? Hmm. Naming a dog after your previous one seemed tacky.

She looks like a fox, a bit. What is fox in Spanish? Zorro. Nice! And a female fox is a "Zorra". Better!

What else. She sleeps like a log. What would "snoring" be in Spanish? We looked up the Dutch word "ronken", which turned out to be "zumbar". And her name from then on was: "Zoomba".

In retrospect we are happy we did not call her Zorra, apparently that is what the Spanish call a very greedy lady, according to our teacher Spanish.

Zoomba part 5 (NL): "Zoomba"

→ English version

Nu nog een naam. Twee lettergrepen, om lekker te kunnen roepen. En wel iets Spaans.

Zullen we haar ook Banjer noemen? Dat wordt dus Ban-ger, zoals de Spanjaarden het zouden zeggen. Hmm. Een hond dezelfde naam geven als je vorige is wel een beetje raar.

Ze lijkt wel wat op een vos. Wat is "vos" in het Spaans? Zorro. Leuk! En een vrouwtjesvos is een "Zorra".

Wat anders nog. Ze slaapt erg lekker. Wat zou "ronken" zijn in het Spaans? "Zumbar". Dus heet ze vanaf nu "Zoomba".

Het is maar goed dat we haar geen Zorra hebben genoemd, dat is Spaans voor een heel inhalige vrouw, volgens onze lerares Spaans.

Zoomba part 4 (EN)

→ Nederlandse versie

Today is Tuesday August 18th 2015, whatever the date at the top of this page.

When we tried to leave with the car to do some shopping, during the weekend, we needed to put her outside the house, so she could tend to the pups. But what happened instead? She came running after the car... We had to stop and tell her to go back to her children. Which she did, unwillingly, tail between her legs.

Oh dear. What to do with this lovely dog?

There was just one decent thing we could do: we'll adopt her, and if possible a pup.

We'll get her to The Netherlands till the time we move to Spain, when she'll return with us to her former home again. But, properly cared for this time.

Easier said than done, actually. You cannot just take a family of seven with you on a plane. Dogs need to be vaccinated for rabiës, and that takes time. At least three weeks. (Pups can only be vaccinated when they're older!)

So, we do need to find shelter for this family, till the time till the pups can leave her, get her and the pups properly vaccinated, and cared for.

Local options turned out to be not possible. People already had dogs, or were explicitly forbidden by their husbands to take in more puppies. Letting her stay at the house with people dropping in once a day did not feel right either. Dogs need a family, and puppies need mopping. The workshop at the house is not suitable either. It's too hot, dark, dusty, and not suited for children, dog or human.

Time was running out, too. We needed to leave Sunday at the very latest. Just a few days to get this arranged...

Alternatives... Have one of us stay longer till shelter is found? Rent a car and drive home with the whole family?

Friendly neighbours gave us the address of the vet in Vera, where we took her yesterday for Spot-On treatment, and checkup. They had leaflets of SOSAdopta, an organisation in Almeria (the city), taking care of stray dogs, an hour driving away. We could speak to Corinne of SOSAdopta later today, she's the one speaking English, as our Spanish is still pretty hopeless at this time.

We asked if they could care of this family for us in return for a proper donation, as offered by us. And to our very big relief THEY AGREED! We could bring them this Friday. They will take care of vaccination, chip, passport, and possibly even transport to The Netherlands! Corinne, you are a SAINT!

The IBAN for SOS Adopta is: ES18 3058 0021 3527 2000 7436

Zoomba deel 4 (NL)

→ English version

Vandaag is het dinsdag 18 augustus 2015, al zegt de datum van deze pagina wat anders.

Als we boodschappen gingen doen met de auto, afgelopen weekend, moest de hond natuurlijk naar buiten, zodat ze voor de puppies kon zorgen. Maar wat gebeurde? Ze kwam achter de auto aanhollen... Dan moesten we stoppen en haar zeggen dat ze terug moest, naar d'r kindertjes. Dat deed ze wel, maar onwillig, en met staart tussen de poten...

Hemel. Wat te doen met dit lieve beest?

Er was voor ons maar één optie: we adopteren d'r, en als het kan, een pup.

We halen 'r naar Nederland, tot de tijd dat we naar Spanje verhuizen, zodat ze weer op d'r oude plek woont. Maar, dit keer netjes onder dak.

Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Je kan niet zomaar een zevenkoppige hondenfamilie meenemen in het vliegtuig. Honden moeten gevaccineerd tegen hondsdolheid, en dat kost wel even tijd. Minstens drie weken. En pups kunnen pas op latere leeftijd worden ingeënt.

Dus, er moet een onderdak worden gevonden, tot de pups bij haar weg kunnen, en haar en de pups netjes ingeënt en verzorgd krijgen.

Ter plaatse bleek niets mogelijk. Mensen in de buurt hadden zelf al (te veel) honden, of mochten niet nog meer puppies van hun echtgenoten. De hond met haar pups in huis laten met één keer per dag iemand voor eten en verzorging voelde ook niet erg lekker. Honden hebben een gezin nodig, en iemand met sop en een dweil. De werkplaats bij het huis is ook niet geschikt. Te warm, te donker, te stoffig, en niet kindvriendelijk, of het nou om mensen- of hondenkindertjes gaat.

En de tijd raakte op. Uiterlijk zondag moeten we weg zijn. Dat liet maar een paar dagen over om dit te regelen...

Alternatieven? Eén van ons langer laten blijven tot onderdak is gevonden? Een auto huren en met de hele familie in de auto naar Nederland rijden?

Onze lieve buren hadden ons het adres gegeven van de dierenarts in Vera, waar we haar gisteren gebracht hadden voor de Spot-On behandeling en checkup. Daar lagen ook foldertjes van SOSAdopta, een vrijwilligersorganisatie in Almeria (de stad), die honden en andere dieren opvangen. Almeria is een uurtje rijden. We konden vandaag met Corinne van SOSAdopta spreken. Zij spreekt Engels, en dat was fijn want ons Spaans is nog behoorlijk hopeloos op dit moment.

We vroegen of ze voor deze familie konden zorgen, betaald, en in ruil voor een donatie. En tot onze grote opluchten vonden ze dat goed! We konden ze vrijdagmiddag brengen. Zij zouden dan zorgen voor vaccinatie, chip, paspoort, en eventueel de reis naar Nederland. Corinne, je bent een ENGEL!

Het IBAN van SOS Adopta is: ES18 3058 0021 3527 2000 7436

Zoomba en de tandarts (NL)

→ English version

Sorry als deze blog het nogal veel over Zoomba lijkt te hebben (lijkt..?), dat zal veranderen.

Echter, vandaag gaat het over vandaag, en is het even geen terugblik.

Vorige week, het was al donker, vrat mevrouw iets van de straat en begon er vrolijk op te kauwen. Zomaar dingen van straat vreten is niet de bedoeling, en we pakten "het" van 'r af.

Wat? Twee keien? Waarom kauwt ze op keien??

(We geven 'r echt wel te eten!)

Onze vorige deed dit ook eens, op het strand, en heeft het voor elkaar gekregen een scherf van een kies af te breken. Enkel een scherf. De dierenarts zei: die kies moet eruit! Wij waren niet over-bezorgd, hij was al elf, en het leek allemaal geen zeer te doen. Tenminste, er werd nog steeds op stokken geknauwd.

Toch deze maar even inspecteren.

Geen nieuwe schade. Maar er was wel oude schade. Een grote kies had niet meer de mooie grote punt, en was een beetje donker verkleurd, met een donkere plek (1). Bah.

De dierenarts zei dat ze ook best veel tandsteen heeft. (Zoomba.)

Wat te doen. Je kan (de dierenarts) vrij makkelijk een hondenkies trekken, maar ik was wat bezorgd dat andere kiezen dan gaan "wandelen", zoals bij mensen. En dat verprutst het prachtige knipgebit dat ze heeft. Dat wist ze niet zeker. Kunnen hondenkiezen worden gevuld? Dat hangt er vanaf, als de staat van de kies goed is, en van het werk van de hond. Politiehonden krijgen kronen en metalen tanden als dat nodig is. Maar ja, dit is geen politiehond, dit is een poekie. Op naar de specialist met de x-ray voor honden.

Het resultaat is het plaatje boven. En er is ook een verrassinkje: ze mist nog een kies! De kies waar we bezorgd over waren staat links (1), die met het donkere plekje, maar rechts ernaast staan nog twee kleine stompjes: de wortels van een al langer afgebroken kies (2). Die moesten er zeker uit, anders zouden ze later voor problemen zorgen.

De beschadigde kies doet haar af en toe pijn, zei de dokter, zeker onder druk van een bal of eten, al zal ze het niet laten merken. Ik had al wel gemerkt dat ze een bal links in d'r bek houdt, waarschijnlijk om de kies rechts te ontzien.

Zijn handen jeukten om een wortelkanaal te doen, "dat vind ik zó leuk om te doen!", maar het is toch beter om de kies te verwijderen. Zeker omdat die andere wortels weg moeten.

Na 45 minuten kregen we een slaperige hond mee, die nu een weekje gekookte kip met macaroni moet, maar al vast een plasje deed, op schoot.

We moeten er niet aan denken dat dit dier gewoon maar in Spanje was gebleven met 'r kapotte kiezen.

Zoomba and the dentist (EN)

→ Nederlandse versie

Sorry if this blog seems to discuss Zoomba a lot (it does). Almost done.

However, today is about today, and not a flashback.

Last week, it was already dark, she grabbed something off the street and started chewing, happily. A dog grabbing "stuff" to eat off the street is not good news, and we tried to take her prize off off her.

What? Two pebbles? Why is she chewing on pebbles?

(We do feed her!)

Our previous dog did this once, too, on the beach, and managed to chew a flint off off a molar. Just a flint. The vet was worried and said: it must be taken out! We were not overly worried, and he was 11 at the time, so we bode his time. He managed to become 14, and kept on chewing sticks as happily as before, but we kept an eye on stones, and his tooth, ever since.

So, better check this one for damage then, she's only two.

No new damage. But, there was old damage. A big molar lacked it's big pointy thing completely, and was discoloured, and had a dark spot in the middle (1). Eew, yes.

The vet noted she had a lot of "scale" on her tooth (Zoomba), and tried scraping some off, not to much avail.

What to do about it? You (the vet) can quite easily extract a dog's tooth, but I was worried that when a tooth is extracted other molars will start to move around, and the perfect fit of her teeth is destroyed. She (the vet) didn't know that for sure. Or if dog teeth can be filled? It depends on the state of the tooth, and on the dog. Police dogs get crowns and metal replacement teeth fitted. Well, this is no police dog.. So, off to the specialist with the x-ray camera for dogs.

The result is above. And a little surprise there is, too: she had another tooth missing! The tooth we are worried about is the left one, with the dark spot in the middle (1). On the right of that one are two little stumps: the roots of a molar long gone, and now beneath her gums (2). They needed to go, else they will cause trouble later.

The damaged tooth must hurt her, the doctor said. Especially when under pressure of a ball, or food. (I did notice she carries a ball on the left side, probably to spare her right side bad tooth.)

He was tempted to do a root canal, "I love doing those", he noted, but maybe it is better to just remove it. Especially since the other roots must be removed.

After 45 minutes we had a groggy little doggy in our arms, who must eat boiled chicken and pasta for a week, and peed on the way home while sitting on a lap.

We better not think what would have happend, had she stayed in Spain with her broken teeth.

Zoomba part 3 (EN)

→ Nederlandse versie

Tuesday morning and cloudy, a bit looking like rain.

Dog was at the door, expecting breakfast, and getting it. But, contrary to the previous days she was gone after finishing her trio of chicken wings, rice and biscuits. Oh, there she is again. Is that fireworks? Hunters? Sounds like thunder. She's gone again. Oh, no there she is. A bit more agitated than normal. Ah, PUPPIES! Would they have come out of the hole? Yes. There they were, scurrying up the edge. All six of them. Time to get them out of there!

But where to put them. A box? Well, we took a drawer from a cupboard to carry them to the house. These are lively creatures, a drawer or a box won't keep them in. The workshop? Too hot, dusty and dirty, and not nice for puppies. Best if they are around us, to get used to humans at least a little bit.

The solution found can be seen in the picture above. The room next to the kitchen seemed the right place. Stone floor (wee!) Mattress made of old sun bed and old duvet cover. And a plank that is so high as to keep puppies in, while allowing mum in at the same time. As these are climbing puppies, a soft landing was provided with another old bed cover.

Did I mention wee? Puppies wee. Eat, wee, sleep, wee, or sleep and wee. And even a lovely teenie weenie turd, already! A mop was present, fortunately. And a mopper.

Poor thing, see how thin she is? Count the ribs.

Feeding puppies is not exactly a tender happening. These puppies are getting teeth already, and they will simply bite the teats and hang on. Mum was clearly not enamoured with this setup, and getting out of there the moment she thought it was enough, which did not take long.

But, these pups look nice and fat and happy.

Time to get this family into proper care.

Zoomba deel 3 (NL)

→ English version

Woensdag, en bewolkt. Gaat het regenen? Dat is vrij zeldzaam hier.

Hond stond aan de deur, met een ontbijtverwachting. Maar, in tegenstelling tot de eerdere dagen was ze na het ontbijt meteen weer verdwenen. Oh, daar is ze weer. Hé, vuurwerk? Jagen? Klinkt toch meer als onweer. En weg is ze weer. En terug, wel een beetje zenuwachtig. Ah: PUPPIES! Zijn die nu uit het hol...? En jawel hoor, alle zes, al een paar meter van huis. Tijd om ze naar binnen te halen.

Maar waar laten we ze? In een doos? We haalden een la uit een kast om ze allemaal in één keer mee te nemen. Het zijn levendige beestjes, ze blijven niet zitten in een la of in een doos. De workshop? Die is wel warm en stoffig, en niet erg geschikt voor hondjes. Beter gewoon in huis, dan wennen ze ook een beetje aan mensen, of minstens aan ons.

De gevonden oplossing is te zien in het plaatje boven. De kamer naast de keuken leek ideaal. Een stenen vloer (pies!) en een matras met een oude bedovertrek. En een plank die precies zo hoog is dat de puppies binnen blijven en ma er nog in kan. Aangezien dit klimmende hondjes zijn nog een extra bedovertrek voor het geval er eentje overheen weet te klimmen.

Hadden we het al over pies gehad? Er wordt flink wat afgepiest. Eet, pies, slaap, pies, of slapen en piesen tegelijk. Knap hoor. En af en toe zelfs al een lief klein drolletje. Maar, we hebben een dweil.

Arm beest, zie je hoe mager ze is? Je kan de ribben tellen.

Puppies zogen is niet direct een zachtzinnig gebeuren. Ze beginnen al tandjes te krijgen, en ze happen simpelweg in een speen, en blijven zo hangen. Ma was duidelijk niet geheel blij met de situatie, en maakte een eind aan het geslurp en gesmak zodra ze het idee had dat het wel mooi geweest was. En dat duurde niet erg lang.

Aan de andere kant, de pups zien er mooi en dik en gelukkig uit.

Hoog tijd deze familie onder dak te krijgen.

Zoomba deel 2 (NL)

→ English version

Wakker worden, de eerste morgen in ons nieuwe oude huis. Eerste gedachten zijn meteen bij de hond: hoe zou 't met 'r zijn?

Het antwoord liet niet lang op zich wachten, er stond een enorme HONGER voor de deur, met een kwispelstaart. WROF! Geen puppies te zien, nog. Een brokjesontbijt werd verstrekt (WROEF), gevolgd door meer slaapjes op de keukenvloer.

Het was zaterdagmorgen, we moesten uiterlijk de volgende zaterdagmiddag weer weg. Wat te doen met deze knuffelhond? Ons was verteld dat we moesten wachten tot de puppies uit hun hol kwamen, en dat vervolgens een adoptieorganisatie ze zou komen halen. Maar wie, eigenlijk? De makelaar zei dat ze het van de eigenaren had gehoord. De nu ex-eigenaren zeiden dat ze hun zoon zouden sturen. De broer van de ex-eigenaar zei dat ie geen verantwoordelijkheid had of wenste te hebben voor puppies ("mate"), maar dat hij onze buren zou inseinen, want die hadden zelf ook honden. Er kwam niemand, en zo waren wij alleen met ons probleem.

Helemaal alleen toch ook weer niet. Dit is een glas afwassop, met luizen die we van 'r afgepulkt hebben, en vervolgens verdronken. Ongeveer de helft, de rest zit in een ander glas. Toch maar even naar de dierenarts, en zien hoe dit op te lossen. Je kan immers een zogende hond niet zomaar een Spot-On behandeling geven?

Nou, in Spanje wel. En de Spot-On zou ook een beetje op de puppies overgaan, zodat ook die vrij bleven van ongedierte.

Meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt de dierenarts te vragen of hij haar kon testen op leishmania, omdat ze zo mager is... Dat kon, daar hebben ze een handige test-kit voor, die in 5 minuten aangeeft of ze ooit in contact is geweest met leishmania, en nog twee andere nare ziekten waarvan ik de naam vergeten ben. Alles in orde! Ze is gezond, een jaar of twee oud, en heeft gewoon meer eten nodig. Dat was een goed bericht.

Hond weer mee naar huis, en boodschappen doen. Wat geef je een moederhond? We gingen voor kippenvleugeltjes in stukjes, gestoofd met rijst, en een garnituur van brokjes. Dat werd hogelijk gewaardeerd. (WROF!)

We hebben bij de dierenarts ook een folder meegenomen van een adoptie-organisatie. "Bel ze maar", zei hij. Dat deden we, en morgen konden we met iemand spreken die Engels spreekt.

Ondertussen lag dit snoepie van een hond weer naast de keukentafel te tukken. We realiseerden ons toen dat, hoe dan ook, het leven zoals ze dat had, voorbij is. Dat drukte lelijk op ons gemoed...

Zoomba part 2 (EN)

→ Nederlandse versie

Wake up, first morning in our new old house. First thought is with the dog: will she be alright?

The answer did not hide, there was a bag of HUNGER, tail wagging, at the door. WROF! No puppies in sight, though. Breakfast was followed by more sleep on the kitchen floor.

This was Saturday morning, we had to leave next Saturday afternoon. What to do with this cuddly dog... We were told we needed to wait till the puppies would come out of their hiding place, and then an adoption organisation would take care of them. But who? The estate agent who had said it said she had heard it from the owners. The now ex-owners said their son would take care. The brother of the ex-owner said he wanted no responsibility for any puppies (mate), but he'd talk to the neighbours who are dog people. No one came. And so we were left alone with this challenge.

Although we were not entirely alone. This is a glass with soapy water and lice we took off her, and drowned. This is about half the population. It's time to take her to a vet, and see how we can clear up this problem, as you cannot simply give a lactating dog a Spot-On treatment.

Well, you can in Spain. And the Spot-On is supposed to rub off on the pups a bit too, so they stay free of lice, too.

We took the opportunity to ask the vet if she could be tested for leishmania, worried as we were that she was so thin, and that besides feeding puppies she might be ill. They have a testing kit for that, that will tell in 5 minutes if she's been in contact with leishmania before, and two other nasty diseases that I happily forgot the names of. All clear! She's healthy, about two years old, and just needs a bit more food. That was a very happy message.

Dog back to the house, we off shopping. What do you feed a mother dog? We decided on chopped up chicken wings and rice, deliciously simmered, accompanied by dry dog food bits. It was much appreciated. WROF!

Another thing we took from the vet's, was a leaflet of an adoption organisation. "Yes, give them a call", the vet said. We did, and could speak to an English speaking person, tomorrow.

Meanwhile, this lovely dog was sleeping again next to the kitchen table, and we realised that one way or another, her life as it was, is over. And while she's blissfully unaware, it weighed heavily on our hearts.

Zoomba deel 1 (NL)

→ English version

In een hol in de grond woonde een Zoomba...

Ehm.

En zes kleine hondjes.

En een heleboel luizen.

Hum.

Het hol is achter een huis dat gekocht is door hele aardige mensen uit Nederland. Op de dag van de overdracht (een verhaal op zich, met drie advocaten, een notaris, ongeveer 15 bankcheques, en gedeprimeerde vorige eigenaren), werd opgemerkt: o, er is nog een hond met puppies. Maar, daarvoor is al een organisatie gebeld die ze zal opvangen zodra ze uit het hol komen.

Ja, ja.

Er wordt niet altijd gehouden van alleenstaande moeders. Van deze werd niet genoeg gehouden, zeker niet qua eten. Het beest was graatmager. Gek genoeg waren de pups allemaal dik en rond.

Al werd van deze hond niet erg gehouden, ze hield wel erg van ons. Geen moment werd overgeslagen om bij ons in de buurt te zijn. Wat een beetje zorgelijk was, want achter het huis was een nestje puppies... Wij dachten meteen: HONGER! Dus, op naar de supermercado. Er moest wijn gekocht, en een grote zak hondenvoer. Dat werd hogelijk gewaardeerd met een diepe WROFF! Wel bijzonder dat zo'n slanke hond zo'n diepe WROEF kan.

Vervolgens werd er lief geslapen op de keukenvloer.

Moet jij niet naar je kindertjes...? Blijkbaar niet..

We maakten ons wel zorgen: een moederhond die nauwelijks omkijkt naar d'r nest. Misschien dat het voordeliger is in de buurt van eten verstrekkende mensen te blijven dan op je kinderen te letten? We voerden haar elk uur een handje, om 'r niet te laten knappen... WROFF!

Bedtijd. Maar wat te doen met de hond? We namen haar mee naar het hol, waarin ze uit zichzelf verdween. Er klonk gepiep en kleine blafjes, dus dat leek wel goed te gaan. (De pups hadden we nog niet gezien, het hol is daarvoor te diep en donker.)

Zoomba part 1 (EN)

→ Nederlandse versie

In a hole in the ground there lived a Zoomba...

Ehm.

And six puppies.

And a few hundred lice.

Ow.

The hole is behind a house that some very nice Dutch people bought. On the day of the transfer of ownership (which is a story in itself, involving three solicitors, a notary, about 15 bank cheques, and depressed previous owners), it was noted that, oh, there is a dog, and six puppies. But, a charity was contacted, and as soon as the pups come out they will collected and taken care of.

Yeah, right.

Single mothers are not always loved. This one was not loved enough, certainly not food wise. (Oddly enough the pups were all nice and fat and round.)

Well, maybe this dog was not terribly loved, she had enough love to give. No opportunity was shunned to be around us, especially in the kitchen. Which was worrying, given a litter at the back of the house. We interpreted this immediately as: HUNGRY! So, first thing was: off to the supermercado. Wine needed to be bought, and a big bag of dog food. Which was appreciated with a deep WROFF. Amazing how such a slender dog can emit such a deep WROFF!

Then, sleep on the kitchen floor.

Shouldn't you tend your babies...? Apparently not.

We were worried a bit: here is a mother dog, but hardly paying any attention to her litter. Perhaps it pays off to be around food-providing humans? Who gave her a handful every hour, as to not have her burst... WROFF!

Time for bed. What to do about this dog..? We took her to the hole, into which she disappeared, welcomed by squeaks and small yelps. (We had not seen the pups, as the hole is quite deep, and dark.)

Walls (EN)

→ Dutch version

First of all some pictures, saving me a few thousand words:

This is a house, about 100 m2 ground surface (not including the workshop), so ca. 200 m2 floor space. There is a very big kitchen with a high ceiling, and a nice big terrace on top of the old workshop, that we will use as a garage. Around the house it is a desert wasteland. That is because that area used to be a path/road for use by the neighbours. That road is now closed off, so we can make it green and nice and shady. Same with the space in front of the house. That is now baking in the sun on hot days, and also on not so hot days, which is not great. We'll install shade sails, plants, so there will be cool shade all around the house. Also the terrace will be a green oasis, with passion flowers, thunbergia grandiflora, kiwi, bougainvillea in every color, ...

All the land in the picture belongs to the property, except the corner in the upper left, beyond the green. The mess in front of the house is gone.

If budget allows we'll install a pool, either somewhere in the lower left area, or the lower right in the picture.

Kitchen (the most important room):

And the room with the wood stove:

Floorplans:

The house is a bit complicated, levels wise. The three parts of the plans below are sort of stacked on top of each other. Stairs take you up, or down, depending on your direction.. And yes, we have lost about one meter on the "first" floor. Probably because some walls are thicker than we remember, and we have measured the inside spaces.

No, no garage door, yet.

Muren (NL)

→ English version

Allereerst maar een paar plaatjes van het huis, dat scheelt alvast een paar duizend woorden:

Een huis met ruwweg een grondoppervlak van ca 100 m2, los van dat aangebouwde deel (werkplaats), dus ongeveer 200 m2 woonoppervlak. Er is een enorme keuken met een hoog plafond, en een lekker groot terras bovenop de voormalige workshop, die nu garage wordt. Om het huis is het nu nog een steenwoestenij. Dat komt omdat er een weg pal langs het huis liep (rechts), als overpad voor buren. De weg is nu... eh.. weg, en we kunnen die ruimte groen maken en van schaduw voorzien. Net als de ruimte vóór het huis. Die staat nu op warme dagen lelijk in de zon te bakken, en da's niet fijn. Rondom het huis zullen we shade sails of iets dergelijks installeren, en verder de boel beplanten, zodat we overal schaduw hebben. Ook het fijne grote terras wordt een groene oase, met passiebloemen, bengaalse klokjes, kiwis, bougainvillea, ...

Al het land op de foto hoort erbij, behalve het hoekje linksboven, voorbij het groen. De troep voor het huis is weg.

Als het budget het toelaat komt er een zwembad. Ofwel ergens linksonder in de foto, of ergens rechtsonder in de foto.


Keuken (de belangrijkste ruimte):

En de plek met de houtkachel:

Plattegrond:

Het huis is een beetje ingewikkeld qua niveaus. De drie delen van onderstaande plattegrond moet je bovenop elkaar leggen. Waar trapjes staan ga je naar beneden, of naar boven, al naar gelang je richting. En ja, op de "eerste" verdieping zijn we een meter ruimte kwijt, waarschijnlijk zit dat in de tussenmuren, die nog wel eens dikker kunnen zijn dan we ons nu herinneren, terwijl we de binnenmaten hebben opgemeten.

En nee, er is nog geen garagedeur.

Hun schuld! / Their fault!

→ English version
Natúúrlijk is het allemaal de schuld van mijn ouders. Ze verlieten het ouderlijk huis toen ik vroeg in de twintig was, omdat ze het geluk hadden te kunnen stoppen met werken op hun 55e, en zijn vertrokken naar Australië. (Sommige ambtenaren in die tijd...) Maar, ik had een leuke baan, iets met computers en programmeren, en bleef.

Nederland is een prachtland om in te werken, en er te wonen terwijl je werkt, maar de zomers zijn kort en koud en nat, en de winters lang en koud en nat. En ik hou niet zo van koud en nat.

Op vakantie op de Canarische eilanden, lang geleden, werd duidelijk dat als het in Nederland prutsweer is, er altijd plekken op Aarde zijn waar mensen wèl in het zonnetje zitten, met een leuk glaasje op een zonnig terras, en al fresco dinerend. Op Canaria is het dag en nacht lekker weer, zelfs 's avonds laat. En dat wilde ik ook wel!

Begin jaren nul kwamen er tv-series als "Droomhuis Gezocht", "A Place In The Sun", "Escape to the Continent", "Ik vertrek", waar ze mensen volgen die een nieuw leven beginnen in het buitenland. Vaak zonder (genoeg) geld, zonder de taal te spreken, niet erg georganiseerd, B&B's beginnend zonder te weten hoe je een hotel runt, of hoe je moet koken voor veel gasten, zwanger rakend op precies het verkeerde moment, etc etc. Anders is het niet leuk voor de kijkers thuis, natuurlijk. Want we willen drama. Natuurlijk willen we drama! Zo lang het anderen betreft, uiteraard.

Maar, die programma's gaven ons wel een idee over prijzen van huizen in het buitenland, en onze mogelijkheden. Hoe verder zuidelijk je gaat, hoe lager de huizenprijzen, mits je plekken overslaat als Provence, Côte d'Azur, Monaco, en nog wat van zulke rare plekken. Als wij ons huis verkopen hebben we genoeg budget om een huis in het zuiden te kopen èn de jaren te overbruggen tot aan pensioen en AOW, mits je wat zuiniger leeft. Waarom werken tot je 67e? Misschien vinden mensen als Laurens Brinkhorst dat leuk, hij pocht erop, maar wij niet. Er is meer in het (ons) leven dan werk. Kijk maar naar mijn ouders. En we hebben geen plannen voor zwangerschappen of B&B's.

We keken in Frankrijk naar huizen met rust en ruimte, stilte, zonder vliegtuigen, gillende motorfietsen en buurkinderen, of rondcirkelende bromvlieg-sportvliegtuigjes, zonder buren die niet kunnen pianospelen, of met een trampoline binnenshuis. En liefst een beetje zelf-voorzienend met elektriciteit en verwarming. Dus, verwarming met eigen haardhout, elektriciteit uit zonnepanelen. Een oude watermolen zou leuk zijn. Als je die weer aan het werk kan zetten kan je zelf elektriciteit opwekken. Als ingenieur kan ik dat.

Maar, Frankrijk was niet erg aardig voor ons. Er worden zàt leuke plekken geadverteerd op internet, op sites als www.green-acres.com. (Ik zal later wat huizen laten zien waar we in geïnteresseerd waren.) Maar, franse makelaars doen vooral moeilijk over je vertellen waar een huis precies staat. Als ze al op je e-mail reageren.

En, we kenden Frankrijk natuurlijk in de zomer. Maar, bij visites buiten het seizoen kwamen we er al snel achter dat we een te zonnige kijk hadden op het klimaat in Frankrijk. In de winter is het net zo koud en nat en guur als thuis. Het zomerseizoen is wel wat langer, en er zijn in de winter ook lekkere dagen, maar in het algemeen is het toch niet geweldig.

Dus, dan maar niet naar Frankrijk.

Toch maar eens kijken op de Canarische eilanden? Meestal boven ons budget, en de stukken land zijn niet erg groot, noch zelfvoorzienend. Al was de blog over Lanzarote grannyp.blogspot.com nog steeds een bron van inspiratie...
Italië? Te.. gecompliceerd.
Griekenland dan? Leuk, maar je weet niet wanneer het uit Europa valt.
Cyprus? Ook heel leuk, maar..
Portugal en Spanje werden gesuggereerd door "pensionado" kennissen, die daar in de winter vaak heen gingen. Nou zijn we niet direkt Marbella, Torremolinos, of zelfs Ibiza mensen, maar we begonnen te begrijpen dat als je een paar kilometer van de kust kijkt, je wel degelijk ruimte en rust vindt, een prima klimaat, en een lager prijsniveau voor zowel wonen als leven.

We hebben een huis gevonden, in het uiterste zuiden van Spanje, in Almeria. Een 200 jaar oude watermolen, met de dikke muren die we zo graag willen (dank, grannyp!), hoewel, zonder water voor de molen. Maar, weer wèl met irrigatiewater, zodat we het land kunnen besproeien.

We zijn nu druk bezig de verhuizing voor te bereiden. Hopelijk gebeurt in het derde kwartaal 2016. Precies in het zelfde levensjaar als mijn ouders.

→ Nederlandse versie

Of course I blame my parents. But, in a caring way.

My parents abandoned me in my early twenties, because they were lucky enough to be able to stop working at 55, and moved to Australia, as you do. (Civil service in those days...) However, I had a good job, something with computers and programming, which was nice. And stayed.

The Netherlands is a really nice country for working, and living while working. But, summers are short, and usually cool and wet. At the same time we enjoy a long winter, that is also cool and wet. I'm not fond of cool and wet.

While on vacation in the Canary Islands, in December, long ago, I realised that when the weather in Holland is nasty, there are always places on Earth where people are in the sun, having cocktails on a sunny terrace, and are dining al fresco. And even late at night it's great outside. I knew I wanted that.

Early in the naughties tv series started like "A Place In The Sun", "Escape to the Continent", "Droomhuis Gezocht" ("Dream house wanted"), "Ik vertrek" ("I'm leaving") where they film a couple wanting to start a new life abroad. Usually without enough money, not speaking the language, and not terribly organised, starting a B&B without knowing how to make a bed, or cook for guests, getting pregnant at the wrong moment, etc etc. Else it is not amusing for the viewers. We want drama. Of course we want drama! As long as the drama concerns other people, obviously.

However, those programs did give us an idea of property prices abroad, and our possibilities. The more south you go, the lower house prices are, if you skip the Provence and the Côte d'Azur and silly places like that. Selling our house leaves enough funds to buy a place down south, AND enough money to bridge the years left before retirement and pension money... Why work till you are 67? Perhaps that nasty mr. Brinkhorst likes to work till he dies, bragging about it, but we don't. There is more in life than work. Well, there can be. My folx are proof of that. (And, we don't plan pregnancies or B&B's.)

We looked at places in France for properties where you have peace and quiet, no airplanes, no motor cycles, no sports planes circling above your head like irritating bluebottles, no neighbours unable to play the piano and with a trampoline in the house. And preferably a bit more self-sustaining energy and food wise. So, heating with own firewood, electricity from solar panels. Or, find an old watermill, restore it's function, and generate our own electricity that way. Being an electrical engineer, I can do that.

Well, France was not kind to us. There are lots of interesting places advertised on the internet, on sites like www.green-acres.com. (I'll show you some houses we were interested in over the years, but later.) However, French estate agents refuse to tell you where a house is, exactly. If they reply to your email at ALL.

We know France in summer. While visiting some places while out of season we found out that we had too positive an opinion on France's climate. In winter it's as wet and cold as back home. The summer season is indeed a bit longer, and there are nice days in winter, too, but overall it's not that great.

So we gave up on France, after a few years.

Canary Islands, after all? Over our budget, often, and the properties are not big and self-sustaining. Though the Lanzarote blog grannyp.blogspot.com drew me towards the Canaries still...
Italy? Too... complicated.
Greece? Nice, but you never know if it will stay with Europe.
Cyprus? Very nice, too. But.
Portugal and Spain mainland only presented themselves when brought up by "pensionado" friends who went there quite often, in winter. Well, we are not exactly Marbella, Torremolinos or even Ibiza people, but we started to realise that if you look inland a few kilometers you may find peace and quiet, a wonderful climate, and a lower price level for both house and living.

We found a house, in the south of Spain, in Almeria. A 200-year-old watermill, with those nice and thick stone walls we always wanted (thank you again grannyp.blogspot.com!). However, without any water to run the mill, but with agricultural water to irrigate the garden.

We are now working on actually moving there, as soon as we can. Probably somewhere Q3 2016. Exactly the same year in life as my parents.

The house also came with a single mum dog, ticks, lice, and six puppies. More on that, and other things, past present and future, later.

And yes, my parents and sister are all still happily living in Australia, 30 years later.