Een intermezzo van een paar dagen vanwege het verscheiden van onze pa/schoonpa, waarvoor wij terug naar Nederland waren. 83 is hij geworden, waarvan de laatste drie jaar zwaar hartpatient. Je wordt er dus wel oud mee, maar leuk is anders. Ook voor de mantelzorgers.
Bijna 300 kaarten, en meer dan 200 mensen op de crematie. De man was geliefd, en terecht. Een goed mens is heen, en zal ernstig worden gemist. En ik nu zal nooit precies weten hoe ik "jarrebezen" moet uitspreken. Of "boât", want "pont" zeggen we niet, he.
Het plaatje is de zonsondergang op de dag van zijn crematie, op het moment dat de familie aan de tomatensoep en broodjes "hast" zat. Pa had ook nog wel een Dame Blanche gewild, schat ik.
No comments:
Post a Comment